Kisah Kewafatan Khalifah ar-Rashid ke 2, Umar bin al-Khattab r.a.

Pada suatu hari Umar dikunjungi oleh Ka’ab al-Ahbar.

Ka’ab berkata kepada Umar: “Wahai Amirul Mu’minin, bersedialah! Sesungguhnya engkau akan mati dalam masa tiga hari lagi.”

Umar bertanya: “Bagaimana mungkin engkau mengetahuinya?”

Ka’ab menjawab: “Aku mendapatinya di dalam Kitab Allah, iaitu Taurat.”

Umar bertanya kehairanan: “Ya Allah! Engkau menemui Umar bin al-Khattab di dalam Taurat?”

Ka’ab menjelaskan: “Bukan. Sebaliknya aku menemui sifatmu dan keindahan akhlakmu. Sesungguhnya ajalmu telah tamat dalam keadaan engkau tidak menderita sakit dan tiada penyakit.”

Keesokannya Ka’ab datang lagi dan berkata kepadanya: “Wahai Amirul Mu’minin, telah berlalu satu hari. Tinggal dua hari lagi.”

Keesokannya Ka’ab datang lagi dan berkata: “Wahai Amirul Mu’minin, telah berlalu dua hari. Hanya tinggal satu hari saja lagi. Peluang untukmu sehingga ke subuhnya.”

Keesokannya, Umar keluar untuk solat subuh. Beliau mewakilkan beberapa orang untuk membetulkan saf. Apabila saf telah lurus, beliau bertakbir. Tiba-tiba Abu Lu’lu’ah meredah masuk di celah-celah makmum. Di tangannya pisau belati yang mempunyai dua kepala, batangnya di tengah. Dia menetak Umar dengan enam tetakan. Satu daripada di bawah pusat. Dan itulah yang menjadi penyebab kewafatannya.

Umar rebah. Dia bertanya, adakah di kalangan makmum itu Abdul Rahman bin Auf? Apabila diberitahu bahawa Abdul Rahman ada, Umar meminta supaya Abdul Rahman mengimami solat. Umar dipapah masuk ke dalam rumahnya.

Dalam keadaan tenat, beliau berkata: “Aku berwasiat kepada khalifah selepasku supaya menjaga orang Arab kerana mereka merupakan kekayaan Islam. Hendaklah diambil zakat daripada mereka yang berhak membayarnya dan disampaikan kepada golongan yang faqir. Aku juga berwasiat kepada khalifah selepasku supaya berpegang kepada apa yang dipertanggungjawabkan oleh Rasulullah s.a.w. bahawa mereka hendaklah menyempurnakan janji sesama mereka. Ya Allah! Adakah aku telah menyampaikan!

Kamudian dia berkata: “Wahai Abdullah, keluar dan lihatlah siapakah yang membunuhku?”

Abdullah menjawab: “Wahai Amirul Mu’minin, anda dibunuh oleh Abu Lu’lu’ah, hamba kepada Mughirah bin Shu’bah.”

Umar berkata: “Alhamdulillah yang tidak menjadikan kematianku di tangan seorang lelaki yang sujud kepada Allah walaupun hanya sekali sujud!

Wahai Abdullah, pergilah ke rumah Aishah. Minta izin dengannya supaya aku ditanam di sisi Rasulullah dan Abu Bakar.

Wahai Abdullah, sekiranya manusia berselisih pendapat, maka hendaklah engkau bersama dengan golongan yang lebih ramai. Jika kedua-dua pihak sama bilangan, maka hendaklah engkau bersama dengan golongan yang ada di dalamnya Abdul Rahman.

Wahai Abdullah, izinkan orang ramai untuk masuk!”

Maka muhajirin dan ansar beramai-ramai masuk menziarahi dan memberi salam kepadanya. Umar berkata kepada mereka: “Adakah ini hasil permesyuaratan kamu?”

Mereka menjawab: “Ma’aza Allah!” (Semoga dilindungi Allah!)

Dalam pada itu, Ka’ab pun masuk. Apabila Umar terpandang Ka’ab, beliau bersyair:

Ka’ab telah berjanji kepadaku tiga hari supaya aku menghitungnya

Dan tidak syak lagi yang benar itu apa yang dikatakan Ka’ab kepadaku

Aku tidak mengelak dari mati kerana aku pasti akan mati

Tetapi aku berhati-hati dari dosa yang diikuri dosa

Kemudian, terbanglah ruhnya menuju destinasi yang dijanjikan untuknya. Semoga Allah rahmatinya di atas jasa dan sumbangannya yang tak ternilai buat umat manusia seluruhnya.

-       Sirah as-Sahabah